മക്കളെ നല്ല നിലയില്‍ എത്തിക്കുക എന്നത് ഏതൊരു മാതാപിതാക്കളുടെയും സ്വപ്നമാണ്.കഴിവതും തങ്ങളുടെ തന്നെ പാതയില്‍ മക്കള്‍ വരണമെന്നാണ്‌ അവരുടെ ആഗ്രഹം.മന്ത്രിക്ക് മകനെ മന്ത്രിയും, ഡോക്ടര്‍ക്ക് മകനെ ഡോക്ടറും, കള്ളനു മകനെ കള്ളനും ആക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നടത്തോളം കാലം സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരായ എന്‍റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഞാനൊരു സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനാകണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചതില്‍ തെറ്റ് പറയാനില്ല.അതിനാല്‍ തന്നെ കുട്ടിക്കാലത്ത് അവര്‍ എന്നെ കൃഷ്ണന്‍ കണിയാന്‍റെ മുമ്പിലെത്തിച്ചു, അതിയാന്‍ കവടി നിരത്തി...
"പത്തില്‍ സൂര്യനാ, മോനു രാജയോഗമുണ്ട്"
ലോകത്തിനു തന്നെ ജനാധിപത്യത്തിനു ഉദാഹരണമായ ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്തില്‍ ഞാനൊരു രാജാവാകുമെന്ന് ഓര്‍ത്ത് അമ്മയൊന്ന് സന്തോഷിച്ചു, നാഷണല്‍ ഹൈവേയില്‍ കൂടി ഒരു കിരീടവും വച്ച്, കൈയ്യില്‍ വാളും പിടിച്ച് ഞാന്‍ കുതിര ഓടിച്ച് പോകുന്ന സീന്‍ അച്ഛന്‍ സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ടു.
അതേ, ഞങ്ങളുടെ മകനു രാജയോഗമുണ്ട്...
അവന്‍ നാളത്തെ രാജാവാണ്!!
അച്ഛനും അമ്മയും ഒരേ പോലെ സന്തോഷിച്ചു.
എന്നാല്‍ കൃഷ്ണന്‍ കണിയാരുടെ നാവില്‍ വിളയാടിയ രാജയോഗമെന്തെന്ന് അദ്ദേഹം തന്നെ വ്യക്തമാക്കി...
"രാജയോഗമെന്ന് ഉദ്ദേശിച്ചത് രാജാവിനെ സേവിക്കാനുള്ള യോഗമാണ്, അതായത് സര്‍ക്കാരുദ്യോഗസ്ഥം ലഭിക്കുമെന്ന് സാരം"
അച്ഛന്‍റെ സ്വപ്നത്തില്‍ ഹൈവേയില്‍ കൂടി മുമ്പോട്ട് ഓടിയ കുതിര രണ്ട് മിനിറ്റ് പുറകോട്ട് ഓടി.അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഇന്ത്യ ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യമാണെന്നും രാജവാഴ്ചക്കൊന്നും ഇനി ഇവിടൊരു കാര്യവുമില്ലെന്നും അമ്മ ആത്മഗതം ചെയ്തു.
അതേ, ഞങ്ങളുടെ മകന്‍ രാജാവാകില്ല....
പക്ഷേ ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനാകും...
അങ്ങനെ അവന്‍ രാജാവിനെ സേവിക്കും!!!
അച്ഛനും അമ്മയും വീണ്ടും സന്തോഷിച്ചു.
അന്ന് മുതല്‍ അതിനായുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ തുടങ്ങി.കസേരയില്‍ ഇരുന്ന് ഉറങ്ങാനും, ചുവന്ന മഷിയുടെ പേന കൊണ്ട് കുത്തി വരക്കാനും ഞാന്‍ ചെറുപ്പത്തിലെ പഠിച്ചു.വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്‍റെ വിവരവും, വിദ്യാഭ്യാസവും, സൌന്ദര്യവും കണക്കിലെടുക്കാതെ എല്ലാ സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗത്തിനും ഞാന്‍ അപേക്ഷ സമര്‍പ്പിച്ചു...
ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല.
മനു സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ ആയില്ല!!!
'മൂട്ടുവിന്‍ തുറക്കപ്പെടും' എന്നല്ലേ, ഞാന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു.ഒടുവില്‍ കേരളത്തില്‍ ഉടനീളമുള്ള ഒരു അര്‍ദ്ധസര്‍ക്കാര്‍ സ്ഥാപനത്തില്‍ ഒരു വര്‍ഷത്തെ കരാര്‍ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഒരു ജോലി ശരിയായി, ഒരു വിധത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗം.
പോസ്റ്റിംഗ് കോഴിക്കോട് റീജിയണില്‍...
അതായത് കോഴിക്കോട്, വയനാട്, മലപ്പുറം, കണ്ണൂര്‍, പാലക്കാട്, കാസര്‍കോഡ് എന്നിങ്ങനെ ആറ്‌ ജില്ലയിലെ ആ സ്ഥാപനത്തിന്‍റെ ഓഫീസുകളിലെ കമ്പ്യൂട്ടറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട എന്ത് പ്രശ്നവും എന്‍റെ നെഞ്ചത്ത്.പക്ഷേ ഇവിടെ ഒരു ഗുണമുണ്ട്, എവിടെ എങ്കിലും ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടായാല്‍ കോഴിക്കോട് ഓഫീസില്‍ നിന്ന് ആ കാരണം പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങാം.പിന്നെ പ്രശ്നകാരിയായ ഓഫീസില്‍ ചെന്ന് കമ്പ്യൂട്ടറും പ്രോഗാമും നന്നാക്കാം.അതിനു ശേഷം നേരെ വീട്ടില്‍ പോകാം, പിന്നെ ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് കോഴിക്കോട്ടെ ഓഫീസില്‍ ചെന്നാ മതി. അപ്പോഴത്തേക്കും പ്രശ്നകാരിയായ ഓഫീസിലെ എഞ്ചിനിയര്‍, 'മനു കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ച ഇവിടെ ഭയങ്കര ജോലിയില്‍ ആയിരുന്നെന്ന്' പറഞ്ഞ് ഒരു ലെറ്റര്‍ കോഴിക്കോട്ടേക്ക് അയച്ചിരിക്കും.ഇത് ഞാനും മറ്റ് ഓഫീസിലെ സ്റ്റാഫും തമ്മിലുള്ള അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്‍റ്.
അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ്‌ കാസര്‍കോഡ് ഓഫീസില്‍ നിന്ന് ഒരു കാള്‍ വന്നത്.അവരുടെ കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റുന്നില്ല പോലും.ശരിക്കും കാസര്‍കോഡ് റീജിയനില്‍ എനിക്ക് അന്ന് വരെ ഒരു പ്രോബ്ലവും ഇല്ലായിരുന്നു, എന്തെന്നാല്‍ അവിടെ വര്‍ക്ക് ചെയ്യുന്ന വയനാടുകാരനായ സതീശന്‍ ഒരു വിധപ്പെട്ട പ്രോബ്ലമെല്ലാം സോള്‍വ് ചെയ്യും.ഇതിപ്പോ സതീശനിങ്ങ് വയനാട്ടിലാ...
എന്തായാലും കാസര്‍കോഡിനു പോകുന്നതിനു മുമ്പ് സതീശനെ ഒന്ന് വിളിച്ചു:
"ഹലോ മാഷേ, ഞാന്‍ ഇന്ന് നിങ്ങടെ ഓഫീസിലേക്ക് തിരിക്കുക"
"എന്ത് പറ്റി?"
"അറിയില്ല എന്തോ പ്രോബ്ലം, പോയി നോക്കട്ടെ.പിന്നെ ഒരാഴ്ചത്തെ അവധി ഒപ്പിച്ച് തരണേ"
"അതേറ്റു, ഞാന്‍ മൂര്‍ത്തി സാറിനെ വിളിച്ച് പറയാം"
അങ്ങനെ ഞാന്‍ കാസര്‍കോഡിനു യാത്രയായി...
മൂര്‍ത്തി സാര്‍...
കൃഷ്ണമൂര്‍ത്തി എന്ന പാലക്കാടന്‍ പട്ടര്‌!!!
അദ്ദേഹമാണ്‌ കാസര്‍കോഡിലെ ഓഫീസിലെ ഏമാന്‍, അഥവാ മെയിന്‍ എഞ്ചിനിയര്‍.ഫോണിലൂടെ സംസാരിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ഒരു ഭാഗവതരുടെ ശബ്ദമുള്ള ഇദ്ദേഹത്തെ ഞാന്‍ ആദ്യമായി കാണുന്നത് അന്ന് വൈകിട്ട് കാസര്‍കോഡില്‍ ചെന്നപ്പോഴായിരുന്നു.സ്വല്പം കഷണ്ടി വന്ന തല, വലിയ വയറ്‌, വെളുത്ത നിറം, നെറ്റിയില്‍ കുറി, ആകെ മൊത്തത്തില്‍ ആര്യഭവന്‍ ഹോട്ടലിലെ കൌണ്ടര്‍ മേശയില്‍ തലയാട്ടി ഇരിക്കുന്ന ബൊമ്മകൊലുസ്സ് മോഡല്‍ സാധനം.
"മനു വന്നല്ലോ, നോമിനു സന്തോഷമായി"
നോമിനും സന്തോഷമായി!!!
"വരിക വരിക അതാ കമ്പ്യൂട്ടര്‍"
ഞാന്‍ ആ ഓഫീസിലേക്ക് വലതുകാല്‍ വച്ചു കേറി...
ഹൈവേ സൈഡിലുള്ള ഒരു കെട്ടിടത്തിന്‍റെ രണ്ടാം നിലയിലാണ്‌ ഓഫീസ്.സ്റ്റാഫിനിരുന്ന് വര്‍ക്ക് ചെയ്യാന്‍ ഒരു ഹാള്‍, മൂലയില്‍ കണ്ണാടി കൂടിനകത്ത് കമ്പ്യൂട്ടര്‍, കട്ടില്‍ അടക്കമുള്ള സാമഗ്രികള്‍ അടങ്ങിയ ഒരു ഗസ്റ്റ് റൂം, അതിനോട് ചേര്‍ന്ന് ഇടുങ്ങിയ ഒരു സ്റ്റോര്‍ റൂം, അതിനു ഒപ്പമായി വിശാലമായ ഒരു ബാത്ത് റൂമും.ഹാളില്‍ ചിതറി കിടക്കുന്ന കസേരയും മേശയും, പിന്നെ ഒരു മൂലയില്‍ എഞ്ചിനിയറുടെ ക്യാബിനും.
ഇതാണ്‌ ഓഫീസിന്‍റെ സെറ്റപ്പ്!!!
ഗസ്റ്റ് റൂമില്‍ രണ്ട് പേര്‍ക്ക് താമസിക്കാനുള്ള സൌകര്യമുള്ളതിനാല്‍ വേറെ ലോഡ്ജില്‍ റൂമൊന്നും നോക്കണ്ടാണെന്നും ഭാഗവതര്‍ ഉണര്‍ത്തിച്ചു.
സന്തോഷത്തോടെ ഞാന്‍ ജോലി തുടങ്ങി...
ആദ്യം കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്ത് നോക്കി, ഇല്ല മോണിറ്ററില്‍ ഒന്നും തെളിയുന്നില്ല.
"ഇദ് തന്നെ പ്രോബ്ളം, മൂന്ന് നാളായേ" പട്ടരുടെ പരിഭവം.
അത് പിന്നെ മോണിറ്ററിന്‍റെ പവര്‍ കേബിള്‍ ഊരി ഇട്ടാല്‍ ഇങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും പട്ടരേന്ന് മനസില്‍ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഞാന്‍ പവര്‍ കേബിള്‍ കുത്തി, കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഓണായി!!
"യൂ ആര്‍ വെരി ബ്രില്യന്‍റ്" പട്ടരുടെ പ്രശംസ.
യെസ്, യെസ് ഐം വെരി ബ്രില്യന്‍റ്!!!
എന്‍റെ ആ ഓഫീസിലെ ജോലി തീര്‍ന്നു.
സമയം സന്ധ്യയായിരിക്കുന്നു...
ഇനിയിപ്പോ നാളെ രാവിലെ തിരികെ പോകാമെന്നും, ഇന്ന് ഇവിടെ കഴിയാമെന്നുമുള്ള മൂര്‍ത്തി സാറിന്‍റെ ക്ഷണം ഞാന്‍ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചു.വരുന്ന ഒരാഴ്ച ഞാന്‍ കാസര്‍കോഡില്‍ ഓണ്‍ഡ്യൂട്ടിയില്‍ ആയിരുന്നെന്ന് ലെറ്റര്‍ തരാമെന്ന പ്രലോഭനം വേറെ, എന്‍റെ നല്ല സമയം എന്നല്ലാതെ എന്ത് പറയാന്‍?
എനിക്കൂടെ ചേര്‍ന്ന് ആഹാരം വാങ്ങാന്‍ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയ പട്ടര്‌ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് സംശയഭാവത്തില്‍ ഒരു ചോദ്യം:
"മനു വീശുമോ?"
ബിയറില്‍ സോഡ ഒഴിച്ച് കഴിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടത്തില്‍ നിന്ന് ഒരുപാട് പുരോഗമിച്ചിരുന്നെങ്കിലും, പെട്ടന്നുള്ള ആ ചോദ്യം എന്‍റെ മുഖത്ത് ഒരു വളിച്ച ചിരിയാണ്‌ ഉണ്ടാക്കിയത്.
"ശരി, ശരി, വരുമ്പോ ഞാന്‍ സാധനവുമായി വരാം"
തന്നെ, കുശാലായി!!
നെപ്പോളിയന്‍ ബ്രാണ്ടിയുടെ ഫുള്‍ കുപ്പിയും, ഫുഡുമായി സാര്‍ തിരിച്ച് വന്നു.ആദ്യത്തെ പെഗ് ചുണ്ടോട് അടുപ്പിച്ചപ്പോള്‍ കണിയാരുടെ വാക്കുകള്‍ ചെവിയില്‍ മുഴങ്ങി...
"രാജാവിനെ സേവിക്കാന്‍ യോഗമുള്ള കുഞ്ഞാ"
ശരിയാ, സാക്ഷാല്‍ 'നെപ്പോളിയന്‍' മഹാരാജാവിനെ അല്ലിയോ ഇപ്പൊ സേവിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്, ഇതാ പറയുന്നത് ജ്യോത്സ്യത്തില്‍ കാര്യമുണ്ടെന്ന്.
ഞാന്‍ രണ്ട് പെഗ്ഗ് തീര്‍ത്ത സമയം കൊണ്ട് പട്ടര്‌ പത്ത് പെഗ്ഗ് തീര്‍ത്തു, കുപ്പി കാലിയായി.പൊതിയഴിച്ച് മൂന്ന് പൊറാട്ടയും കറിയും എനിക്ക് തന്നിട്ട് ബാക്കിയുള്ളത് കവര്‍ അടക്കം അതിയാന്‍ അകത്താക്കി.
കിലുക്കത്തിലെ ജഗതിയുടെ ഡയലോഗ് മനസ്സില്‍ ഓടിയെത്തി...
"ചിക്കന്‍റെ ചാറ്‌ നിനക്ക്, കഷ്ണം എനിക്ക്"
ആയിക്കോട്ടേ!!!
ഫുഡ് കഴിഞ്ഞ് ഭാഗവതര്‍ സിഗര്‍റ്റിനു തീ കൊളുത്തിയപ്പോള്‍ കൈ കഴുകാനും, പാത്രങ്ങളൊക്കെ കഴുകി വയ്ക്കാനുമായി ഞാന്‍ പതിയെ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു.നെപ്പോളിയന്‍ പതുക്കെ തലക്ക് പിടിച്ച് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.എല്ലാം കഴുകി വൃത്തിയാക്കിയിട്ട് റൂമില്‍ തിരികെ എത്തിയപ്പോഴും ആശാന്‍ സിഗര്‍റ്റ് ആസ്വദിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.എന്നെ കണ്ടതും അദ്ദേഹം മൃദുവായി ഒന്ന് മന്ദഹസിച്ചു, എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു:
"ആരാ?"
"എന്താ സാര്‍?"
"താന്‍ ആരാണെന്ന്?"
ങ്ങേ!!!
സാറിന്‍റെ ഒരോ തമാശകളേ??
ചിരിച്ച് കൊണ്ട് മറുപടി നല്‍കി:
"സാര്‍, ഞാന്‍ മനു"
"ഏത് മനു?"
കര്‍ത്താവേ!!!! കളി കാര്യമാവുകയാണോ??
"സാര്‍, ഞാന്‍ ഓഫീസിലെ....." വിക്കി വിക്കി എന്‍റെ മറുപടി.
"സീ മിസ്റ്റര്‍ മനു, എന്ത് ഓഫീസ് കാര്യമായാലും രാവിലെ പത്ത് മുതല്‍ വൈകിട്ട് അഞ്ച് വരെ.താന്‍ ഇന്ന് പോയിട്ട് നാളെ പത്ത് മണി കഴിഞ്ഞ് വാ" പട്ടരുടെ ഉപദേശം.
സ്വല്പം മുമ്പ് കുടിച്ച രണ്ട് പെഗ്ഗും ആവിയായി!!!
സമയം പാതിരാത്രി ആകുന്നു, കള്ള്‌ തലക്ക് പിടിച്ചപ്പോള്‍ ഭാഗവതര്‍ എന്നെ മറന്നെന്നാ തോന്നുന്നത്.പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ, പോയിട്ട് പിന്നെ വരാന്‍.
എവിടെ പോകന്‍???
ഭഗവതി, ഞാനിനി എന്തോ ചെയ്യും???
ഇനി അദ്ദേഹം എന്നെ കളിയാക്കുകയാണോന്ന് സംശയത്തില്‍ ഞാന്‍ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു:
"സാര്‍, തമാശ പറയുകയാണോ?"
"ഫ്! റാസ്ക്കല്‍..പറഞ്ഞാല്‍ മനസിലാവില്ലേ?...ഗെറ്റ് ഔട്ട്!!" പട്ടര്‌ ഒരു അലര്‍ച്ച.
ആ അലര്‍ച്ചയുടെ കാഠിന്യമായിരിക്കണം, ഗസ്റ്റ് റൂമില്‍ ഇരുന്ന ഞാന്‍ ഹാളും മറി കടന്ന്, തമിഴ് നായകന്‍റെ ഇടി കൊണ്ട വില്ലനെ പോലെ, ഓഫീസിനു പുറത്ത് തെറിച്ച് വീണു.
നട്ടപാതിരാത്രിക്ക് ഓഫീസിനു മുമ്പില്‍ താഴെ റോഡിലേക്ക് നോക്കി ഒരു ജന്മം, അത് ഞാന്‍ ആയിരുന്നു.അടിച്ച് ഫിറ്റായി ഗസ്റ്റ് റൂമിലെ കസേരയില്‍ സിഗററ്റും പൊകച്ചു കൊണ്ട് മറ്റൊരു ജന്മം, അത് അയാളായിരുന്നു, കൃഷ്ണമൂര്‍ത്തി എന്ന വട്ടന്‍ പട്ടര്‌.
ആദ്യത്തെ ഷോക്ക് ഒക്കെ മാറിയപ്പോള്‍ സമയം നോക്കാതെ സതീശനെ വിളിച്ചു:
"ഹലോ"
"ഹലോ സതീശാ, ഇത് ഞാനാ മനു"
'ഏത് നാശംപിടിച്ചവനാ ഈ നേരത്ത്?'
ഫോണില്‍ കൂടി അവന്‍റെ ഭാര്യ അവനോട് ചോദിക്കുന്നത് ഞാന്‍ വ്യക്തമായി കേട്ടു.
'ഇത് ആ കോഴിക്കോട് ഓഫീസിലെ മനുവാ'
സതീശന്‍ 'നാശംപിടിച്ചവന്‍റെ' ഡീറ്റയില്‍സ് ഭാര്യക്ക് കൈമാറിയതും ഞാന്‍ വ്യക്തമായി കേട്ടു.
തുടര്‍ന്ന് സ്നേഹസമ്പന്നമായ സ്വരത്തില്‍ എന്നോട്:
"എന്താ മനു, എന്ത് പറ്റി?"
കാര്യം ബോധിപ്പിച്ചു!!!
അപ്പുറത്തേ സൈഡില്‍ സതീശന്‍ ഞെട്ടല്‍ രേഖപ്പെടുത്തി, എന്നിട്ട് ഒരു സത്യം എന്നോട് പറഞ്ഞു:
"മനു അബദ്ധമായി പോയി, കള്ള്‌ വയറ്റിലെത്തിയാല്‍ മൂര്‍ത്തി സാര്‍ വയലന്‍റാ, കഴിഞ്ഞ മാസം ഓഫീസിലെ ജയിംസിനെ തീവ്രവാദി ആണെന്ന് പറഞ്ഞ് തലക്ക് അടിച്ച് കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ച വ്യക്തിയാ, സോ ബീ കെയര്‍ഫൂള്‍"
എന്‍റമ്മച്ചിയേ.
അകത്ത് സിഗററ്റും പുകച്ച് എന്‍റെ തല തല്ലി പൊട്ടിക്കാന്‍ തയ്യാറായി നില്‍ക്കുന്ന് മൂര്‍ത്തി സാറിന്‍റെ ദൃശ്യം എന്‍റെ അകതാരില്‍ തെളിഞ്ഞു.
കര്‍ത്താവേ!!!!
പതിയെ തിരികെ ഓഫീസില്‍ കയറി...
കതക് കുറ്റിയിട്ട് ഗസ്റ്റ് റൂമിന്‍റെ സൈഡിലെത്തി അകത്തേക്ക് കാത് കൂര്‍പ്പിച്ചു...
"ഇവനും തീവ്രവാദിയാ, ഇവനെയും തട്ടണം" പട്ടരു പുലമ്പുന്നത് എനിക്ക് വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാം.തുടര്‍ന്ന് അങ്ങേരുടെ വക പ്രാസത്തില്‍ ഒരു പാട്ടും:
"അവനെ കൈയ്യില്‍ കിട്ടും
ഉടനെ റൂമില്‍ പൂട്ടും
കത്തി വെച്ച് വെട്ടും
വെട്ടി വെട്ടി തട്ടും"
പിന്നെ, പിന്നെ ഇയാളു കൊറെ ഞൊട്ടും!!!
രക്ഷപെടണേല്‍ സ്വയം ബുദ്ധി പ്രയോഗിച്ചേ പറ്റു.ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു നിക്കേ ഫിറ്റായ ഭാഗവതര്‍ പതിയെ റൂമിനു വെളിയിലിറങ്ങി, ഞാന്‍ ഓടി ഹാളിലെ കസേരക്ക് പിന്നില്‍ ഒളിച്ചു.അവിടിരുന്നു ചെറിയ കല്ലുകള്‍ മറു സൈഡിലേക്ക് എറിഞ്ഞ് അങ്ങേരുടെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു, ഒപ്പം ഒരു പരിചയവും ഇല്ലാത്തവനു ഒപ്പമിരുന്ന് വെള്ളമടിക്കില്ലെന്ന് മനസില്‍ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു, ജാതി മത ഭേദമന്യേ എല്ലാ ദൈവങ്ങളോടും രക്ഷിക്കണേന്ന് അപേക്ഷിച്ചു, തുടര്‍ന്ന് അയാളുടെ നീക്കങ്ങള്‍ നിരീക്ഷിച്ചു..
അങ്ങേര്‌ വേച്ച്, വേച്ച് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക്, അകത്ത് കേറിയതും ഒരു വലിയ ശബ്ദം, 'നെപ്പോളിയന്‍' മഹാരാജാവിന്‍റെ 'വാള്' ഉറയില്‍ നിന്ന് ഊരി തെറിച്ചതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി, തുടര്‍ന്ന് പല പല ശബ്ദങ്ങള്‍, കിരീടവും ആടയാഭരണങ്ങളും അതാ ഒന്നൊഴിയാതെ പോകുന്നു.ആലോചിച്ച് നില്‍ക്കാന്‍ സമയമില്ല, ഓടിചെന്ന് ബാത്ത് റൂം പുറത്ത് നിന്ന് കുറ്റിയിട്ടു..
മനസില്‍ മാപ്പപേക്ഷിച്ചു...
ഐം വെരി സോറി പട്ടരേ...
എനിക്കും ജീവിക്കണം!!!
തുടര്‍ന്ന് ഗസ്റ്റ് റൂമിലെത്തി അതും അകത്തു നിന്ന് കുറ്റിയിട്ട് സുഖനിദ്രയിലേക്ക്...
പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം..
ആറു മണിയായപ്പോഴേ ഓടിയെത്തി ബാത്ത് റൂം തുറന്നു.അത്തപ്പൂവിനു നടുവില്‍ ശവാസനത്തില്‍ മൂര്‍ത്തി സാര്‍.പതിയെ തട്ടി ഉണര്‍ത്തി...
"ഹായ് മനു, സുഖമാണോ?" അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചോദ്യം.
'നായിന്‍റെ മോനേന്ന്' വായില്‍ വന്നത് വിഴുങ്ങി, പകരം തിരികെ ചോദിച്ചു:
"സാര്‍, ഇന്നലെ ഇവിടാണോ കിടന്നത്?"
"ഹേയ് അല്ല, റൂമിലായിരുന്നു, രാവിലെ ഇങ്ങോട്ട് മാറി കിടന്നതാ"
ഉവ്വ!!!
"ഇന്നലത്തെ പാര്‍ട്ടി ഞാനങ്ങ് ആസ്വദിച്ചു മനു"
ഞാനും!!
"കഴിഞ്ഞ രാത്രി ഞാന്‍ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല, മനുവോ?"
ഞാനും ഒരിക്കലും മറക്കില്ല സാര്‍!!!
"ഇന്നൂടെ നിന്നിട്ട് നാളെ പോയാല്‍ പോരേ?"
എന്‍റമ്മച്ചിയേ!!!!!!
"അയ്യോ സാര്‍, എനിക്ക് ഇന്ന് തന്നെ പോണം"
ഒടുവില്‍ ബസ്സ് കേറ്റി വിടാന്‍ സാര്‍ കൂടി കൂടെ വന്നു, ബസ്സ് പുറപ്പെടുന്നതിനു മുമ്പ് പുറത്ത് നിന്ന് സാര്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു:
"ഇനി എന്നാ ഇങ്ങട്ട്?"
"വരാം സാര്‍"
തന്‍റെ പതിനാറടിയന്തിരത്തിനു വരാം!!!
തുടര്‍ന്ന് 'രാജാവിനെ സേവിച്ചവന്‍' നാട്ടിലേക്ക്...
'ദേവീ, നല്ല കാലം വരുത്തേണമേന്ന്' മനസില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.ദേവി ആ പ്രാര്‍ത്ഥന കേട്ടെന്ന് തോന്നുന്നു, ബസ്സിന്‍റെ കണ്ടക്ടര്‍ ടിക്കറ്റിനൊപ്പം ബാക്കി ഒരു രൂപ അമ്പത് പൈസ കൃത്യമായി തിരികെ തന്നു...
അതേ, നല്ല കാലത്തേക്ക് ആദ്യ ചുവട്‌വപ്പ്
No comments:
Post a Comment